We waren verbaasd toen we allemaal redelijk grote en nette huizen voorbij zagen komen. De gids vertelde ons echter dat dit een wat rijker gedeelte van Soweto was. Dat werd een paar bochten verder pijnlijk duidelijk: we zagen een duidelijke grens. Aan de andere kant waren de huizen allemaal hetzelfde (door de overheid gebouwd) en was geen toegang tot water in de huisjes. We zagen de mensen dus buiten kleren wassen en drinken. Erg bijzonder om te zien, maar het voelt toch wel een beetje ongemakkelijk om als toerist foto's te maken van deze arme mensen. Even later zagen we nog slechtere huisjes die onder de categorie krot vielen. Toen we hier voorbij reden kwamen er meteen mensen op ons af, roepend om geld.
 | |
|
We reden langs het grootste ziekenhuis van het zuidelijk halfrond, maar zagen hier verder weinig van. Toen zagen we de torens die we ook hadden gezien tijdens Wie is de Mol?, we vroegen of we even konden stoppen voor een foto, maar blijkbaar waren de torens al deel van onze tour, want we gingen ze van dichtbij bekijken.
 | |
|
Nu moesten we aan een stuk doorrijden om op tijd bij de fietsverhuur te zijn. Dit bleek gelukkig niet ver weg. Uit een grote container kwamen onze fietsen, die er allemaal wat gammel uitzagen, maar prima functioneerden. We stapten op de fiets met een gids voor en achter ons. Na 2 bochten kwamen we bij een treinspoor uit en we keken elkaar allemaal aan van: we gaan hier toch niet overheen lopen?! Maar ja, dat was toch het geval. Fiets optillen en over de spoorweg. Spoorwegovergangen gaf vrijwel niemand de voorkeur aan, iedereen stak zo over.
Weer op de fiets gingen we verder door de townships, langs een voetbalveld (lees: zandvlakte), waar net een wedstrijd begon. We stopten even bij een klein winkeltje om wat drinken te kopen. Alles zat achter hekken, je kon niets zelf pakken. Daarna fietsten we langs het huis van een (volgens de gids) populaire DJ. Later heeft de vriendelijke man ons via Bluetooth een nummer van hem gestuurd zodat we ook van zijn muziek konden genieten.
In de Vilakazi Street, waar Nelson Mandela en Desmond Tutu zijn opgegroeid en tevens Hector Pieterson is doodgeschoten, was het wat drukker. Toen we naar het huis van Nelson Mandela wilden gaan, werden we gewaarschuwd: er waren honden aan het vechten verderop. De gids wilde meteen niet meer verder en iedereen bleek heel bang te zijn voor de honden. We zagen 2 honden, een aan elke kant van de straat en vroegen ons af waar iedereen zo bang voor was. Er kwamen 2 mensen met grote pitbulls onze kant op en iedereen rende voor ze weg. Toen we later langs de plek van het gevecht kwamen, lag daar een dode hond, slachtoffer van de 2 pitbulls. De eigenaren van de pitbulls wilden duidelijk laten zien waar hun honden toe in staat waren. Het was druk op de straat en iedereen had het erover. Bij het huis van Nelson Mandela hebben we dan ook even snel een foto gemaakt en zijn we weer verder gegaan.
Weer terug bij de fietsverhuur hebben we de gids wat knuffels gegeven voor zijn 2 kinderen, hij leek hier erg blij mee.
De andere gids (van het busje), bracht ons naar een restaurantje verderop in de straat. Het zag er helemaal niet uit als een restaurant en als toerist zou je er niet komen. We hebben hier wat Zuid-Afrikaanse specialiteiten geproevd. Erg lekker.
We reden langs Orlando Stadium, waar de openingsceremonie van het WK voetbal 2010 was geweest en langs Soccer City, het grootste stadion van Zuid-Afrika, waar in 2010 onder andere de finale werd gespeeld.
 |
| Soccer City Stadium |
Hierna gingen we naar +The Apartheid Museum, een museum wat je echt aan het denken zet. Vooral de tijdelijke expositie over Nelson Mandela vonden we erg interessant. Na het bezoek aan dit museum werden we weer naar de lodge gebracht, waar we weer heerlijk hebben gegeten.
Het is inmiddels aardig afgekoeld, de Zuid-Afrikanen hadden het over de eerste echt winterse dag. Gelukkig is het niet te vergelijken met een Nederlandse winter en zou het de komende tijd weer beter moeten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten